= Wo avond 28 mei =

Wat een dag?

"ik wist niet dat trainen soms zo intensief kan zijn" of was het eigenlijk meer een tactische bespreking.

Vanmorgen om 09.00 uur bij elkaar met de kerngroep - mooi is dat volgens mij bijna niemand iets wil missen- "roep me maar als ik er ook moet zijn", hoorde ik en ..... even later kwam men toch zelf maar. Kijk dat is wat we meedoen noemen. Je bepaalt zelf keuzes vanuit de optiek als ik er niet bij ben, mis ik iets.

Je zult bij het lezen ongetwijfeld denken, hoort hier niet aanhalingstekens en of vraagtekens etc. Nu een mooie suggestie nogmaals "klik op bewerken en corrigeer", ik vind alles prima, als je maar mee doet. Nu even terug.....

Discussie over de wiki, praten over verschillende opties, geneigd als men is om vaak om snel te beslissen en je dan toch weer openstellen. Kijk dat is wat ik noem een trektocht afleggen i.p.v. een georganiseerde reis.

We weten welke richting we op willen maar we kunnen nog kiezen en dat is best spannend toch. Net zoals het Nederlands elftal. Voor de pers lijkt het of Marco van Basten alles precies al weet, nee hoor ....."soms trainen we toch achter gesloten hekken".

Een trektocht betekent meedoen, de persoon met de zwaarste rugzak voorop zetten, want dan kunnen we zien en merken dat dat vertraagt en wat doen we dan. Gewoon zware lasten overnemen dan wordt de klus (rugzakje) lichter en kunnen we als groep verder.

Want daar gaat het om, zeker als we nog een groep meenemen op onze "trektocht", de planners en roosteraars. We willen gelijk aankomen.

Dit was voor mijzelf een mooie belevenis. Niet uitgaan van hoe je het zelf ziet maar openstellen -zonder vooringenomenheid- op hun situatie. Wat doen zij, hoe wordt er geroosterd en gepland, wat doen ze wel en wat doen ze niet (meer). Ik kan die lijst nog veel langer maken. Ik word hier dus stil van........... eindelijk.

Uiteindelijk willen we allemaal succes en je weet succes kent vele vaders en verlies is altijd een wees.

Half augustus willen we allemaal klaar zijn voor de kwartfinale en de groepswedstrijden dus gewonnen hebben. In oktober is de finale gepland!.

Ongetwijfeld als het moeilijk wordt zou eigenlijk die speler gewisseld moeten worden/ zijn en zou ik andere mensen in
mijn opstelling willen. Vaak zoeken wij -vaak achteraf - "persoonlijke" keuzes, niet doen is mijn suggestie. Wie kent niet de situatie met Dick Advokaat en de bekende wissel van Robben.

Mijn voorstel is "of we worden gezamenlijk kampioen of we hebben allemaal een probleem".

Ook en ander gezegde komt bij mij op "eerst zien dan geloven" of eerst "geloven en dan zien". Vaak willen we risico's afdekken met sterkte en zwakte analyses, gedegen onderzoek en vooral veel overleg. Maar alle risico's zijn niet te voorkomen, zonder echter blind voor de realiteit te worden hoor. Blijf vooral alert en doe wat met hetgeen je merkt en ziet. Dat is deskundigheid en kwaliteit. Niet beslissen is ook een probleem.

Een aantal spelregels - invoercodes, doc.afkortingen etc - hebben we vanmiddag kunnen afspreken en we hebben onze trainingsschema opgesteld en bijgesteld.

Niet twee hele dagen maar 4 halve dagen, niet s"morgens trainen maar s'middags etc. Planners en roosteraars, doe s.v.p. mee en kom naar de training, hoe zwaar het ook is. Trainen, oefenen, elkaar ondersteunen, samen spelen wordt de essentie. Echt we beloven je op alle mogelijke manieren te ondersteunen. We poetsen je schoenen, leggen je handdoek klaar, zorgen voor de lunch tussen de trainingen door etc., maar je moet echt zelf willen "spelen", alleen dan word je nog beter en kunnen we elkaar verbeteren.

Nu voorbereiden voor morgen, trainen op hoekschoppen en vrije trappen, svp trainer, er zijn ook "oude" spelers en doe het soms even wat rustiger......., het echte tournooi is nog niet begonnen en alleen rondjes lopen rond het veld (van Persie) is echt niet leuk.